Stajemy dziś jak w Wieczerniku razem z tymi, którzy poszli za Chrystusem:

Do końca ich umiłował, idzie im nogi umywać:
„NOWE NAS ŁĄCZY PRZYMIERZE – OJCIEC JEST WE MNIE, WY ZE MNĄ”.
I dał im Siebie samego: Wieczną Paschalną Wieczerzę,
I dał im drogę do siebie: „Będziecie mieć miłość wzajemną”.

Pozostawił więc Chrystus ten niezwykły testament miłości, aby zawsze i wszędzie ludzie mieli dostęp do niewyczerpanego źródła łaski. A KAPŁANEM może zostać tylko ten, kto posiada zdolność głębokiego przejmowania się losem innych. Oznacza to miłość łatwą do ludzi jasnych, prostych, nieskomplikowanych, ale oznacza też niełatwą miłość do ludzi trudnych, nietypowych, przeraźliwie samotnych, udręczonych, "smutnych tak, że aż Bogu smutno", takich, że dla jednego z nich trzeba więcej dobroci i serca niż dla dziewięćdziesięciu dziewięciu prostych i nieskomplikowanych

A dziś my z miłością Wam życzymy:
Pokoju - kiedy on wypełnia Wasze serca, my możemy bezpiecznie przejść przez nawet najbardziej niespokojne czasy
Radości - kiedy ona tryska w głębi Waszego serca, odkrywa przed nami piękno życia
Nadziei - kiedy budzi się w Was, staje się siłą prowadzącą dzień za dniem ku coraz lepszemu życiu
Mocy - bo ona zwycięża chwile rozpaczy, zniechęcenia i zwątpienia
Światła - bo ono, płonąc w Waszych duszach, wskazuje nam pewną drogę
Miłości - bo tylko ona daje głęboki i niezachwiany sens życia i...
Życia - bo ono, czerpane z Chrystusa, już się nie kończy.